Attacked by the birds!

Deze titel is zeker geen geintje! Ik zal het allemaal beschrijven verder in het verslag.
Het voelt alsof ik iets aan het schrijven ben, wat alweer vele jaren geleden gebeurd is. Ik was in Cairns, na een aantal dagen ben ik met Jens (de Zweed) naar een lake gegaan, dichtbij.. en ons doel was om een weekendje te gaan vissen. We kochten wat minder eten in, omdat we er zeker van waren dat we iets zouden gaan vangen. Informatie van een tourist informatie center. Een hengel, bait, bier en hoppa heerlijk vissen.
De eerste plaats waar we aankwamen zag er veel belovend uit. Naast ons waren een aantal polen aan het vissen en zij hadden al aardig wat gevangen.
Tegen 6 en besloten we in te pakken, aangezien we niets vingen gedurende de hele dag. De dag erop was een vroege start, en een aantal plaatsen. Uiteindelijk aan het eind van de dag hadden we weer niets gevangen. We waren op een aantal plaatsen geweest. Net voordat we wilden opruimen zei Jens; Nog 1 keer. Dat resulteerde in een prachtige vangst.. een schildpad. De dag erna hadden we weer geen geluk. Deze trip was meer voor het vastzitten van de haak en lood.
Toch door deze trip heb ik weer een aantal dagen kunnen vertoeven in warm weer.
Ik heb me daarna bezig gehouden met me trip richting het zuiden. Waar ik op het moment middenin zit. Ik reis met Regina, een duitse dame en Luke, een Engelsman. Beide zeer gezellig. Op het begin was er nog een fransman, Maxime met ons mee, maar hij en Luke besloten richting Brisbane te gaan voor werk. Na een week kwam luke alweer terug om verder te reizen, waar hij Maxime in principe heeft afgezet in Brisbane.
Goed, ondertussen heb ik de Whitsundays gezien. Een prachtig gebied en een zeer goede tour. Nu moet ik zeggen, ik hou totaal niet van een tour, maar er was geen andere mogelijkheid.
Na de Whitsundays zijn we richting Hervey bay gereisd. Dit is de town die ons de mogelijkheid geeft om richting frase risland te reizen. Ook hiervoor dient men weer een reis te boeken. Er zat niets anders op. Ook is dit de town waar Esther woont. Weten we nog wie dat is?
Esther was de tante van Sheree, waar ik vorig jaar maart, samen met Daan heb wezen WWOOFen, en waar later de bruiloft was. Zij gaf me toen een brief en zei; als je ooit in Hervey Bay bent en je wilt naar Fraser dan kan je je auto bij mij parkeren.

Grappige was, ik belde haar op, en ze zei dat ik mocht langskomen. Ik was alleen met Regina op dat moment. Esther zei niets over slapen, maar het eerste wat ze Regina liet zien waren de bedden, douche en toilet. Dat was zeer aardig! Daarnaast kwam ze net de vorige dag terug van een lange vakantie uit Engeland.
De volgende dag vertrokken we richting fraser. De mensen die met ons meereisde waren zeer cool. Iedereen was van ergens in europa. Duitsers, Engelsen, Ieren, Oostenrijkers, Nederlanders en Fransen. Aan het eind van de reis kon iedereen iedereen, behalve de fransen. Zij zaten bij elkaar en praatte Frans, zoals we dat van ze gewent zijn.
We hadden een goede tourguide. Hij deed zijn werk al voor 6 jaar op fraser. Tourguide of truckdriver. Maar dan een 4x4 truck op zandwegen. Echt te gaaf om mee te maken. Wat het helemaal afmaakte was de nummerplaat van de truck. LUL.
Hij vertelde dat hij zijn boot Swaffelen heeft genoemd.

Nadat we 2 dagen en 1 nacht daar waren, keerden we weer teug richting Hervey Bay. Het was rond half elf dat we bij Esther aankwamen. Alleen we wisten niet of ze wakker was of niet, na op de deur geklopt te hebben kwam ze een kijkje nemen. Ze is namelijk 86 jaar oud en we wisten niet zeker of dat ze zou schrikken als ze ons zag.
Een relax dagje was wat volgde, waarna we weer vertrokken en richting Rainbow beach reden.
Rainbow beach, omdat het zand verschillende kleuren heeft. Maakt dat de naam waar? Toen we op het strand aankwamen dachten we van niet. maar na een korte wandeling naar een lookout was het zeker de moeite waard. Wat een prachtig mooi iets. Je kan je het niet voorstellen, zoveel kleuren zand. Als je liep veranderde het zand.

Daarna richting Noosa, waar we Luke weer tegenkwamen. Langzaamaan naar beneden. De sunshine coast.
Onderweg kwam ik mensen tegen die ik al eens eerder tegen was gekomen. Ze nodigden me uit om eens langs te komen, en ik kon daar blijven slapen.
Ze woonden in Caloundra en ik besloot ze te bellen. We kwamen rond 12 uur in de middag aan. Eigenlijk wisten we niet waar we terechtkwamen. Een soort villawijk. Dure huizen overal, de auto paste totaal niet thuis in deze straat. Eenmaal bij de mensen (Raymond en Iris) aangekomen waren we totaal versteld van wat we zagen. Het huis was zo netjes, groot, rijk, alles.
Zij waren aardig, Raymond is chef en wilde een groot feestmaal maken, met alles erop en eraan. Onze slaapplek was het enige wat weer tegenviel.. de garage. Waar we de dag ervoor hoog boven op een berg sliepen, in de ijskoude wind. Was het deze keer raak voor de warmte, van een garage. Met eigen douche en toilet en zwembad.
Al met al was het een zeer luxe aanbod, maar pastte het totaal niet thuis in onze reis. Zo luxe, groot en alles.

Na de luxe voor 1 nacht en een halve dag, reden we wat meer land inwaarts. Richting een lake. Waar we heerlijk van het zonnetje genoten, boek erbij en niks deden. De rest van de dagen een soort rondje gereden. Om 2 national parks te bezoeken en een aantal lakes.
Op 1 van de rest areas waar we stonden voor een aantal nachten, was een vogel die ons aanviel. We hebben het rondje afgemaakt en zijn weer op dezelfde plek beland.
De vogel valt je aan om zijn nest te beschermen. Het soort heet magpie. Elke keer wanneer ze je in de gaten krijgt vliegt ze de boom in en komt met een snoekduik op je afgevlogen. De eerste keer dat het mij gebeurde was ik opzoek naar hout voor het kampvuur. Ik werd tot 2 maal toe aangevallen. Daarna liep ik terug naar de “base-camp”. Vertlede het verhaal, en vervolgde mijn trip op een andere locatie, waar ik wederom weer aangevallen werd. Op dat moment scheet ik echt 3 kleuren en rende ik terug naar de “base-camp”. Mijn reisgenoten, Luke en Regina dachten dat ik een grap maakte.
We verbleven dit keer langer op deze plaats, vanwege het vervangen van mijn uitlaat. Elke dag was het opnieuw proberen de vogel te ontwijken om rustig naar het toilet te gaan.
Verder was er de “crazy lady”. Een vrouw die volgens ons zich schuil houd voor de politie. Was een raar mens, maar onze buurvrouw voor een lange tijd.
Daarnaast hadden we nog een ander koppel naast ons staan, die elk weekend daar kwamen. Was goed voor ons, want dan gingen we met de kettingzaag rond en hadden we een goed kapvuur voor een aantal dagen.

Na onze camping adventure, zijn Regina en ik richting Brisbane gereden. Waar Luke werk gevonden had in Noosa. We spenden 2 dagen in Brisbane en bezochten vrienden van Regina. Regina die ik benoemd heb tot mijn zus. (Sorry Lianne, maar je hebt concurrentie)

In Brisbane vonden we Karen, een duitse dame die wilde roadtrippen met ons. Dit was, 1 van de lastigste weken die ik gehad heb.
Oke, laat ik het uitleggen.
Karen was net gearriveerd in Autralie, dus het was haar eerste roadtrip. En volgens mij was het ook haar eerste keer kamperen.
Goed, Regina en ik dachten dat het wel goed zat in het begin, en dat ze het vanzelf zou leren.. iemand moet haar een kans geven toch?
Maar Karen was een geval apart. Ze het 1 backpack, en zo ongeveer 7 tassen. Bijna de gehele achterbank was gevuld met haar tassen. De eerste dag reden we naar surfers paradise, waar we naar t strand gingen. Karen zat de gehele tijd hetzelfde op dezelfde plaats, waar Regina en ik relax aan t lezen waren, zwommen, sliepen.
Daarna zegt ze dat ze een vriend ontmoet en of wij op haar tassen wilden letten.
Na een uur wilden we verplaatsen vanwege de zon, maar we konden haar tassen amper verplaatsen.
Daarna, elke keer als we ergens met de auto stopten, moest ze haar haren kammen, en zichzelf schoonmaken met babydoeken. Nee.. niet eenmaal per dag, echt elke keer als de auto stopte. Zelfs als Regina en ik de map bekeken en besloten waar we heen gingen, moesten we wachten totdat het hele ritueel was afgelopen.
Iedere ochtend, vond ze het natuurlijk om alles van haar ene tas in haar andere tas te stoppen. Om 7 uur sochtends, terwijl ik rustig lag te lezen.
Helpen met het in en uitladen zat er ook niet in, en de dagen dat ze eten maakte hoefde ze zelf niks, omdat ze al wat uit de pan gegeten had.. lekker sociaal!?

In een national park maakte ik de grap dat we niet verder konden, omdat er een boom over het pad heen was. Ze kon het niet waarderen en duwde me opzij en liep verder…

Na een week hadden we er genoeg van. Hetgene ze zei de dag ervoor was: “Ik voel niet voor een national park morgen, maar ik wil ook niet naar t strand”.
We arriveerden in Forster. Een town met een rivier en zag er heel gaaf uit. Ik citeer opnieuw: “Ik weet niet wat er zo bijzonder is hier”.
Goed, dat was de druppel die de rivier deed overstromen.
Voordat ze wegliep zei ze dat ze wel wat had geleerd. Zo deed ik zei ik. Ik weet nu dat ik niet terug hoef te lopen als er een boom over het voetpad ligt.
“Ik heb andere humor dan jij”. Was wat ze als laatste zei. En ze liep weg. Nooit meer iets van gehoord of gezien.

Over het in en uitladen van de auto zei ze dat ze dacht dat het mijn taak was. Terwijl Regina gewoon mee hielp iedere keer. Verder zei ze dat ik egoïstisch was en asociaal.
De avond dat ze weg was hadden Regina en ik een feest.

Evengoed zagen we aardig wat dingen onderweg.
We kampeerden op een berg net tegen iemand zijn driveway. Komt hij aangereden zegt ie. “je moet bovenop kamperen.” Mooi uitzicht. Bijna 360 graden.
Hij woonde daar. Enige was dat er 6 stieren rondliepen, maar geen last van gehad.
Ik heb met Regina een lijst gemaakt van waar we al die 2 maanden geslapen hebben, ik zal aan haar vragen of ze die kan opsturen.

Alles was erg makkelijk tot Sydney. Daar zei ik gedag tegen Regina en ben ik verder gereden naar toora, waar ik Micheal, Sheree en Ruth weer gezien heb. Dat is waar ik vorig jaar aan het WWOOFen was en dat er een bruiloft was.
Daarna wilde ik richting Melbourne rijden. Ondertussen ergens slapen bij 1 of andere lookout, waar ik Steffen en Olivia ontmoette. Ben ik met hen meegegaan en heb een aantal watervallen gezien, en een berg beklommen.
Daarna ben ik richting Melbourne gereden, waar ik Shaun weer ontmoette. Daar verblijf ik nu op het moment. Alleen tot dinsdag. Dan vervolg ik mijn weg naar Perth, wat me een paar dagen zal duren.

Volgens mij ben ik meer dan de helft vergeten te vertellen. Maar voorlopig hebben jullie weer wat te lezen. Het regent nu hier in Melbourne, beetje zuinig.. maar ze hadden me al gewaarschuwd, geniet van de vier seizoenen!

Everyone wants happiness,
Nobody wants pain,
But you can’t have a rainbow,
Without a little rain!

Groetjes,
Stefan