Incredible, Amazing, Fantastic, Unbelievable!
Blijf op de hoogte en volg Stefan
30 September 2012 | Australië, Perth
Dan zal ik er maar weer eens rustig voor gaan zitten. Is het eigenlijk wel wat waard om alweer wat te schrijven? Nagenoeg 2 weken geleden schreef ik hoe mijn roadtrip was verlopen. Daarvoor heeft het ongeveer een maand geduurt tot mijn laaste blog. Achja, 2 weken lijken al met al niet veel, zeker de afgelopen 2 weken waren niet erg interessant voor mij, maar toch kan ik jullie weer wat leeswerk meegeven.
Waar was ik gebleven. Ik zat mijn vorige blog te schrijven in het huis van Julie. De dag erna vertrok Stefan richting Adelaide. Ik mocht nog wat langer bij Julie blijven, vond ze gezellig. Goed ik heb mijn zaterdag nuttig besteed. Ben na 5 monteurs te hebben gebeld naar 1 toegeweest en deze zei dat mijn auto een klein probleempje had. Gelukkig kon het voor 150 dollar gerepareed worden. Verder ben ik bij Julie gaan zoeken naar een baan. Eigenlijk, niet zomaar voor een baan. Deze keer wilde ik de richting op van boerderijwerk. Waarom? Dat komt omdat Australie over farms beschikt die enorm groot zijn, waar je zoveel kunt leren en ik daar ervaring mee wil hebben.
Die zondag moest en zal ik voor een lunch komen, Julie stond erop. Zij en haar vriend, (Dom) een afkorting voor (...) geen idee meer, haalden mij op en we reden naar een bar/restaurant. We nuttigden de nodige biertjes en hadden wat te eten. Daarna gingen we nog bij Dom nazitten. Een middag lang muziek luisteren, mosselen en garnalen gegeten, bier gedronken en ben ik met de taxi naar huis gegaan. Overigens, Julie was zo aardig mij geld te geven voor de taxi.
Wat ik al vele malen eerder heb aangegeven, de mensen hier zijn zo enorm aardig! Het is ongelooflijk. Goed de maandag heb ik niet zoveel gedaan, beetje laat wakker geworden, en maar weer werk gaan zoeken. Laat ik alvast zeggen, hier heb ik me de hele week mee bezig gehouden.
Dinsdag ben ik voor een tripje naar het strand geweest, maar het was aardig fris en winderig, dus een klein stukje gelopen en weer snel me auto ingegaan. Woensdag was een goede dag voor mij, ik ging naar Kings park, een bloementuin in Perth, aardig groot. Daar ik een aardig stuk gelopen en gezeten had keerde ik terug naar mijn auto. Daar werd ik gebeld door een WWOOF host. Hij wilde mij eerst ontmoeten, wat opzich raar is, want normaal gesproken geven ze aan waar ze wonen en kan je langs komen. Goed, ideeen uitgewisseld in het kings park cafe, uiteindelijk eruit gekomen dat ik wat aan WWOOFen deed en daarnaast nog wat timmerwerk, zodat ik er een beetje bij kon verdienen. De volgende dag echter belde er een vrouw voor een melkboerderij! Dit viel vele malen beter in mijn straatje dus hield ik alle hoop op dit werk. Omdat het een tijdje duurde voordat ik weer een reactie kreeg, ben ik opzoek gegaan naar nog meer farm werk. Het WWOOFen was totaal buiten beeld geslagen. Uiteindelijk, ben ik nadat de melkboerderij had aangegeven al iemand anders had, terechtgekomen op een trainingsfarm. Dit is ook weer zoiets dat ik nooit had willen missen!!
Ik ben maandags naar York gereden, zo een 1,5 uur rijden vanaf Perth. Ik kwam aan op de farm (Wirraway) en de eigenaar is Ley. Zij is een geweldige vrouw. 2 kinderen van 6 en 9 jaar oud. Haar man is overleden, 6 jaar geleden.
Ook een andere backpacker, Jeremi een belgische jongen van 28 jaar doet de training. De training houd echter in een aantal dingen waar je mee te maken krijgt als je werkt op een farm. We leerden tracktor rijden, een grote. Het aan en afkoppelen van machines. Wat shifting werk, EHBO een kleine cursus voor wat we moeten doen bij een slangenbeet of een spinnenbeet. Daarnaast het schapenhoeden, en ze leert ons alles wat we haar vragen!
Dit is 1 van de beste dingen wat ik gedaan heb. De cursus bedraagd 200 dollar, en daar zit alles bij inbegrepen. Omdat Jeremi en ik langer mogen blijven dan de cursus gepland staat, hebben we een paar dingen vertraagd van de cursus. Zodoende konden wij naar een Ramsale, hebben we het schapenscheren meegemaakt, Emu’s opgehaald en allemaal kleine dingen erom heen. Wat goed is van Ley en 1 van de redenen waarom ik gekozen heb voor deze training, is dat zij probeert een baan voor ons te krijgen. Ik wist niet van tevoren dat wij haar eerste trainees waren. Althans ze heeft meerdere mensen getraind, maar niet officieel. De donderdag zouden we wat werk gaan verrichten, maar nadat we de EHBO hadden gehad, en uitleg over wat we konden doen, kwam er iemand van het dorp om een interview af te leggen.. Jaja, ik kom in de lokale krant! Na wat simpele vragen en een aantal foto’s maakt ze een promotie verslag voor Ley en haar net opgezette training! Vrijdag was eigenlijk onze eerste dag dat we ook echt wat werk hebben verzet hier op de boerderij! We werkten de gehele dag met de tracktor o zeilen uit een loods te halen en op te vouwen. Verder hebben we een kleine baan, alleen voor deze week. Kippen te eten geven en de honden aan de lijn brengen. Dus elke dag 2 keer naar de buren... rijden, want het is zo een 15 km verderop! De zaterdag hebben we besteed voor het goede doel, en om nog maar weer eens aan te geven hoe goed de Australiers zijn.. Ley betaalde onze bijdrage voor het evenement. Dat heb ik aan het eind van de dag wel terug gegeven ookal wou ze het niet aannemen!
Het evenement was voor kinderen met kanker. Ze begonnen met een fietstocht, waar wij (Jeremi en ik) niet aan mee konden doen vanwege het feit we geen fiets hadden. Zo hebben we ze 25 km verderop in het dorp opgewacht. Daarna was er een soort van bijeenkomst, waar nog meer geld ingezameld werd. In totaal waren de opbrengsten 100000 dollar. Het is georganiseerd vanwege het feit er een meisje van 1 jaar oud de ziekte heeft. Het was heel unique en heel bijzonder, ik was blij dat ik er aan kon bijdragen.
Tja, ik ben weer uitgeschreven voor nu! Ik wens jullie allemaal het beste en we spreken elkaar weer.
Wat ik nog vergeten ben te vertellen, ik heb nog 1 dag besteed in Fremantle, waar ik Kat nog weer eens zag.
En ik heb dan eindelijk de datum verzet van mijn terugreis. Deze stond altijd nog op 15 November, maar ik wist niet waarheen ik moest bellen of mailen. Na een hele omweg heb ik dit geregeld via Pacific Airlines Nederland. Ik vlieg voorlopig naar huis op 11 Februari, maarja wie weet...
Dan nog iets wat ik niet verteld heb en toch wil meegeven, zoals ik al vaker aangeef het leven bestaat uit ervaringen en leer momenten. Ik hou ervan om dingen te zien waar je weer wat van leert. Zo heeft Ley een wc waar een kraan bovenop de stortbak is bevestigd. Het water word hierdoor 2 maal gebruikt. Eens je doortrekt, begint het water door de kraan te lopen en kan je, je handen wassen. Het water stroomt vervolgens in de stortbak. Dit systeem hebben ze omdat ze zuinig moeten zijn met het water hier in York.
Groetjes!
Waar was ik gebleven. Ik zat mijn vorige blog te schrijven in het huis van Julie. De dag erna vertrok Stefan richting Adelaide. Ik mocht nog wat langer bij Julie blijven, vond ze gezellig. Goed ik heb mijn zaterdag nuttig besteed. Ben na 5 monteurs te hebben gebeld naar 1 toegeweest en deze zei dat mijn auto een klein probleempje had. Gelukkig kon het voor 150 dollar gerepareed worden. Verder ben ik bij Julie gaan zoeken naar een baan. Eigenlijk, niet zomaar voor een baan. Deze keer wilde ik de richting op van boerderijwerk. Waarom? Dat komt omdat Australie over farms beschikt die enorm groot zijn, waar je zoveel kunt leren en ik daar ervaring mee wil hebben.
Die zondag moest en zal ik voor een lunch komen, Julie stond erop. Zij en haar vriend, (Dom) een afkorting voor (...) geen idee meer, haalden mij op en we reden naar een bar/restaurant. We nuttigden de nodige biertjes en hadden wat te eten. Daarna gingen we nog bij Dom nazitten. Een middag lang muziek luisteren, mosselen en garnalen gegeten, bier gedronken en ben ik met de taxi naar huis gegaan. Overigens, Julie was zo aardig mij geld te geven voor de taxi.
Wat ik al vele malen eerder heb aangegeven, de mensen hier zijn zo enorm aardig! Het is ongelooflijk. Goed de maandag heb ik niet zoveel gedaan, beetje laat wakker geworden, en maar weer werk gaan zoeken. Laat ik alvast zeggen, hier heb ik me de hele week mee bezig gehouden.
Dinsdag ben ik voor een tripje naar het strand geweest, maar het was aardig fris en winderig, dus een klein stukje gelopen en weer snel me auto ingegaan. Woensdag was een goede dag voor mij, ik ging naar Kings park, een bloementuin in Perth, aardig groot. Daar ik een aardig stuk gelopen en gezeten had keerde ik terug naar mijn auto. Daar werd ik gebeld door een WWOOF host. Hij wilde mij eerst ontmoeten, wat opzich raar is, want normaal gesproken geven ze aan waar ze wonen en kan je langs komen. Goed, ideeen uitgewisseld in het kings park cafe, uiteindelijk eruit gekomen dat ik wat aan WWOOFen deed en daarnaast nog wat timmerwerk, zodat ik er een beetje bij kon verdienen. De volgende dag echter belde er een vrouw voor een melkboerderij! Dit viel vele malen beter in mijn straatje dus hield ik alle hoop op dit werk. Omdat het een tijdje duurde voordat ik weer een reactie kreeg, ben ik opzoek gegaan naar nog meer farm werk. Het WWOOFen was totaal buiten beeld geslagen. Uiteindelijk, ben ik nadat de melkboerderij had aangegeven al iemand anders had, terechtgekomen op een trainingsfarm. Dit is ook weer zoiets dat ik nooit had willen missen!!
Ik ben maandags naar York gereden, zo een 1,5 uur rijden vanaf Perth. Ik kwam aan op de farm (Wirraway) en de eigenaar is Ley. Zij is een geweldige vrouw. 2 kinderen van 6 en 9 jaar oud. Haar man is overleden, 6 jaar geleden.
Ook een andere backpacker, Jeremi een belgische jongen van 28 jaar doet de training. De training houd echter in een aantal dingen waar je mee te maken krijgt als je werkt op een farm. We leerden tracktor rijden, een grote. Het aan en afkoppelen van machines. Wat shifting werk, EHBO een kleine cursus voor wat we moeten doen bij een slangenbeet of een spinnenbeet. Daarnaast het schapenhoeden, en ze leert ons alles wat we haar vragen!
Dit is 1 van de beste dingen wat ik gedaan heb. De cursus bedraagd 200 dollar, en daar zit alles bij inbegrepen. Omdat Jeremi en ik langer mogen blijven dan de cursus gepland staat, hebben we een paar dingen vertraagd van de cursus. Zodoende konden wij naar een Ramsale, hebben we het schapenscheren meegemaakt, Emu’s opgehaald en allemaal kleine dingen erom heen. Wat goed is van Ley en 1 van de redenen waarom ik gekozen heb voor deze training, is dat zij probeert een baan voor ons te krijgen. Ik wist niet van tevoren dat wij haar eerste trainees waren. Althans ze heeft meerdere mensen getraind, maar niet officieel. De donderdag zouden we wat werk gaan verrichten, maar nadat we de EHBO hadden gehad, en uitleg over wat we konden doen, kwam er iemand van het dorp om een interview af te leggen.. Jaja, ik kom in de lokale krant! Na wat simpele vragen en een aantal foto’s maakt ze een promotie verslag voor Ley en haar net opgezette training! Vrijdag was eigenlijk onze eerste dag dat we ook echt wat werk hebben verzet hier op de boerderij! We werkten de gehele dag met de tracktor o zeilen uit een loods te halen en op te vouwen. Verder hebben we een kleine baan, alleen voor deze week. Kippen te eten geven en de honden aan de lijn brengen. Dus elke dag 2 keer naar de buren... rijden, want het is zo een 15 km verderop! De zaterdag hebben we besteed voor het goede doel, en om nog maar weer eens aan te geven hoe goed de Australiers zijn.. Ley betaalde onze bijdrage voor het evenement. Dat heb ik aan het eind van de dag wel terug gegeven ookal wou ze het niet aannemen!
Het evenement was voor kinderen met kanker. Ze begonnen met een fietstocht, waar wij (Jeremi en ik) niet aan mee konden doen vanwege het feit we geen fiets hadden. Zo hebben we ze 25 km verderop in het dorp opgewacht. Daarna was er een soort van bijeenkomst, waar nog meer geld ingezameld werd. In totaal waren de opbrengsten 100000 dollar. Het is georganiseerd vanwege het feit er een meisje van 1 jaar oud de ziekte heeft. Het was heel unique en heel bijzonder, ik was blij dat ik er aan kon bijdragen.
Tja, ik ben weer uitgeschreven voor nu! Ik wens jullie allemaal het beste en we spreken elkaar weer.
Wat ik nog vergeten ben te vertellen, ik heb nog 1 dag besteed in Fremantle, waar ik Kat nog weer eens zag.
En ik heb dan eindelijk de datum verzet van mijn terugreis. Deze stond altijd nog op 15 November, maar ik wist niet waarheen ik moest bellen of mailen. Na een hele omweg heb ik dit geregeld via Pacific Airlines Nederland. Ik vlieg voorlopig naar huis op 11 Februari, maarja wie weet...
Dan nog iets wat ik niet verteld heb en toch wil meegeven, zoals ik al vaker aangeef het leven bestaat uit ervaringen en leer momenten. Ik hou ervan om dingen te zien waar je weer wat van leert. Zo heeft Ley een wc waar een kraan bovenop de stortbak is bevestigd. Het water word hierdoor 2 maal gebruikt. Eens je doortrekt, begint het water door de kraan te lopen en kan je, je handen wassen. Het water stroomt vervolgens in de stortbak. Dit systeem hebben ze omdat ze zuinig moeten zijn met het water hier in York.
Groetjes!
-
30 September 2012 - 13:04
Ingrid:
Mooi geschreven weer Stefan, en weet je al een beetje wat je wil gaan worden als je weer terug bent in ons gezellige landje :)? Of gaat het een erg mooi vakantie adresje worden voor ons op de Farm..? xx -
30 September 2012 - 19:40
Catie Blokker:
Hoi Stefan
Deze keer niet zo veel beleefd als andere keren maar wel interressant om te lezen je hebt veel geleerd. Gefeliciteerd met je vader en moeder mooi filmpje heb je gemaakt. Groetjes en nog veel plezier Catie -
01 Oktober 2012 - 17:19
Yvonne Blokker:
Mooi hé, dat soort dingen. De vrijheid om elke dag te kiezen, elke dag nieuwe dingen,nieuwe inzichten, Vreemde dingen die voor de mensen daar heel gewoon zijn. Ik loop bijvoorbeeld vaak 's avonds als het donker is en ik loop langs gras met bepaalde stenen, met een stok te slaan om de slangen te waarschuwen, of 's nachts de everzwijnen te antwoorden in hun roep, zodat ze weten dat ik daar lig, maar echt geen kwaad in de zin heb. Soms moet je gewoon, maar wachten, omdat dieren, zoals in afrika, olifanten, apen en dergelijke op de weg staan en je weet niet hoelang dat duurt, Er zijn zoveel dingen, die je niet meer schrijft, omdat het gewoon een deel van je ervaringswereld wordt. Dat zie ik nu bij jouw ook, je hebt niet veel te schrijven zeg je eerst, maar voor ons is dit alles nieuw en vreemd en mooi om te lezen.
Het was leuk je te zien op de video bij het feest van je ouders. volgens mij had jij het mooiste kado gegeven van iedereen, je waardering als kind uitgesproken, ik deed dat zelf pas nadat mijn ouders al dood waren. Ik vond trouwens dat je erg veranderd was in je gezicht, weet niet of dat door de ervaringen, door het weer of door het moment was. Ik sprak na de video met Kees Rood, die zei dat hij jouw echt vond zoals hij je kende, je had tenslotte nog een tijdje stage gelopen daar, rustig, open en de rest ben ik vergeten.
Veel plezier daar nog en ik hoor nog wel van je.
-
01 Oktober 2012 - 19:16
Lisa:
Leuk om dat allemaal te lezen! Je hebt het erg naar je zin zie ik wel :) Enjoy! -
01 Oktober 2012 - 22:05
Lucella En Paul:
Hoi Stefan allereerst willen wij je bedankem voor de mooie video die je gemaakt hebt voor ons feest, we vonden het prachtig en hebben goed kunnen zien dat je het erg naar je zin hebt.
Uit je verhaal hebben wij gemerkt dat je er een ervaring bij hebt, en dat je het in je verdere leven er nog iets aan heeft. En kunnen wij alleen maar hopen dat 11 februari door gaat.
groetjes paps en mams -
02 Oktober 2012 - 11:16
Stefan Blokker:
Allereerst, Bedankt voor alle reacties!
Ingrid, ik heb nog steeds geen idee wat ik zal gaan doen. en of ik hier ga wonen :p ik heb geen idee, wat ik nu doe is geweldig, maar er zijn zoveel geweldige dingen in het leven...
Dank je Catie, ik hoop dat je genoten hebt van het feest van mijn ouders!
Hee Yvonne, ja al deze ervaringen.. daar kan je de meeste niet van beschrijven. Sommige dingen zie je, beleef je en wil je delen met iedereen. Echter een foto heeft geen zin en het vertellen is heel moeilijk. Hier heb je ook de verhalen van slangen en spinnen, waar wij nooit mee te maken krijgen en hier zal je niet weten hoe je moet reageren als je ze passeert.
Haha, ja ik zal best veranderd zijn, heb het zelf niet in de gaten.. misschien komt het door me baard :p
Dank voor je reactie Lisa! Ja ik geniet zeker elke dag!
Pap en Mam, Ik ben blij dat jullie de video leuk vonden! Heb het namelijk 4 keer over moeten doen :) Ik hoop dat jullie het erg naar jullie zin hebben gehad, en ik probeer er volgend jaar bij te zijn!!
Wat ik dan vervolgens nog niet eens in m'n verhaal heb geschreven.. We moeten hier zuinig zijn met water, het water wat we drinken, is gewoon regenwater..
groetjes! -
02 Oktober 2012 - 18:53
Willy Groenewege.:
Ha Stefan, hier ook weer een berichtje van mij. Allereerst gefeliciteerd met het huwelijksfeest van je ouders. Wat goed dat je zelfs op zo'n afstand er toch zo dicht bij betrokken kunt zijn. Jongen, ik geloof echt dat jij met alles wat je meemaakt op allerlei gebied zo groeit in je menszijn, dat je er waar dan ook profijt van zult hebben. Wens je voor de komende tijd weer veel mooie ervaringen en warme ontvangsten toe. Willy Groenewege. -
05 Oktober 2012 - 16:32
Stefan Blokker:
Hee Willy! Bedankt! Ja ik was aanwezig bij hun feest, althans, zij zagen mij maar ik hun niet!
Ik ga me best doen om de volgende ervaringen weer zo mooi mogelijk te omschrijven, heb alweer een hele lijst! haha!
groetjes -
07 Oktober 2012 - 19:58
Annelies:
Hey Stefan, allereerst even zeggen dat je super je best hebt gedaan om iets leuks voor je vader en moeder mee te geven.Het bracht bij een ieder wel een emotie los denk ik! Het was een feest, waarbij we van te voren (in de tuin!) al veel schik hadden en waar ook met veel lol over wordt nagepraat. En natuurlijk mooi om te zien dat je het zo onwijs naar je zin hebt. Niets moet alles kan.... lijkt me heerlijk.
Geniet en tot je volgende verhaal....
Groetjes Annelies -
15 Oktober 2012 - 11:32
Kees Karsten:
hierbij een berichtje van kees karsten.
ik ben een fruitplukkers vriend van je moeder.
wij plukken al vele jaren samen bij Eric Appelman.
we hebben altijd met de andere plukkers lol in de tuin.
we zijn bij je vader en moeder op het feest geweest dat ze 25 jaar getrouwd waren.
dus wij hebben al gezellige feestjes gehad als tuinstel!
ik heb je berichten afentoe doorgelezen.
ik hoop dat het verder goed met je gaat en tot ziens weer eens in holland!
groetjes, Kees -
17 Oktober 2012 - 18:53
Kees En Angelique:
Hallo Stefan,
Wat mooi om je reisverslagen te lezen, doordat we de video op je vader en moeders bruiloft hebben gezien lezen we toch met een heel ander gevoel je verslagen we proefden een klein beetje de sfeer van het reizen per auto. We vinden het super dat je dit allemaal onderneemt en wat zal je een wijs man worden met al die ervaringen die je op doet, we wensen je nog heel veel leerzame momenten daar in Autralië! Groetjes Kees, Angelique en Iris. ( Sharon en Roos wonen tegenwoordig bij hun vriend)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
